Witajcie Ufoludki 😀
Nie widzimy się dzisiaj , ale mamy dla Was ciekawe zabawy i zadania na dzisiejszy dzień.😉
5,6 -latki
Zabawa odprężająca Elementy pogody.
Przygotuj: obrazki przedstawiające elementy pogody
Dziecko porusza się swobodnie po pokoju. Kiedy Rodzic pokazuje obrazek słońca, dziecko kładzie
się na podłodze (opada); kiedy pokazuje obrazek deszczu, dziecko chowa się, aby nie
zmoknąć. Gdy zobaczy obrazek śniegu, stoi wyprostowane jak śnieżny bałwan.
Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej Dziwne przygody kropelki wody.
- Przypomnienie przez dziecko, jak powstają chmury i deszcz
W sobotni poranek Ada siedziała naburmuszona, bo zamiast jechać na wycieczkę rowerową,
obserwowała spływające po szybie krople deszczu.
– Nie lubię deszczu! Po co on pada i pada? – złościła się.
– Wyobrażasz sobie świat bez wody? – zapytał tata.
– Tak! Teraz byśmy jechali na rowerach nad Wisłę!
– Bez wody nie byłoby Wisły ani żadnej innej rzeki, jeziora i morza.
– Nawet nie mogłabyś się napić kompotu – dodał Olek. – A w czym byś się myła?
– W piasku! – burknęła Ada.
– W piasku kąpią się wróble.
– A może ja jestem wróblem? – dziewczynka była coraz bardziej zła.
– Świat nie może istnieć bez wody – wtrąciła się mama. – Woda jest potrzebna do życia
ludziom, zwierzętom i roślinom. Trzeba szanować każdą kroplę wody.
Ada przyglądała się strugom deszczu, które spływały po szybach. Wyobraziła sobie strażaków,
którzy próbują ugasić pożar, ale nie mają wody. Może ona jest naprawdę ważna?
– A skąd się bierze deszcz? – zapytała Ada. Od dawna wiedziała, że chmury to nie beczące
barany pasące się na niebie. W tych chmurach ukrywa się woda, ale skąd się tam wzięła?
Tata postanowił wykorzystać swoje umiejętności architekta i przyniósł płachtę białego papieru,
kredki, farby, klej, trochę waty i dużą plastikową miskę pełną wody.
– Cóż to za eksperymenty? – zdziwiła się mama.
– Zapraszam wszystkich na przedstawienie pt. „Dziwne przygody kropelki wody”. Będziecie
widzami, scenografami i aktorami – powiedział z uśmiechem tata, po czym narysował wielkie
koło. – Pokolorujcie je na żółto – poprosił dzieci.
Ada i Olek z radością chwycili za kredki. Po chwili koło zamieniło się w ciepłe słońce, któremu
Ada dorysowała promyki i uśmiech.
– A co zrobimy z tą miską? Będziemy moczyć nogi? – zapytała.
175
– Ta miska to Ocean Spokojny lub inny symbol zbiornika wodnego. Może to być rzeka, jezioro
lub morze. Gdy słońce je ogrzewa, krople wody zamieniają się w parę i unoszą wysoko, aż
do nieba. Taka sama para unosi się z czajnika, gdy gotujemy wodę na herbatę. Tata narysował
czerwone strzałki skierowane ku górze.
– I co się dzieje z tą parą w niebie? – zapytała Ada.
– W atmosferze jest bardzo zimno, więc para ponownie zamienia się w krople wody. Kropli
jest czasami tak dużo, że zbijają się w całość i tworzą chmury. A kiedy chmura nie może ich już
udźwignąć, wtedy pada deszcz. Możecie dokleić swoje własne chmury z waty.
Dzieci chwyciły klej i przykleiły kilka chmur różnej wielkości: małych, średnich i dużych.
– Moja jest największa! – powiedział Olek. – I spadnie z niej deszcz na pustynię.
– To takie łzy z chmury – podsumowała mama z nutką poezji.
– Deszcz powiększa oceany i morza? – zapytała Ada.
– Tak. Ziemia wchłania opady i pochłania je jak gąbka. W niektórych miejscach zapasy
wody wydostają się na powierzchnię i tak powstają źródła. Z nich biorą początek strumyki, te
z kolei łączą się ze sobą w większe strumienie i rzeki, które wpadają do morza lub oceanu.
– Potem znowu wodę ogrzewa słońce, para unosi się do góry, skrapla i tak w kółko – dodał Olek.
– A śnieg? – zaciekawiła się Ada.
– W czasie zimowych miesięcy słońce nie grzeje tak mocno, więc krople wody zamieniają się
w śnieg lub grad. Wtedy tam, na górze, jest naprawdę bardzo zimno, brrr! – zakończył wyjaśnienia
tata.
– Z nieba spadają lody – zażartowała mama.
– Ja chcę lody! – pisnęła Ada.
– A ja widziałem grad w maju – powiedział Olek. – Małe kuleczki lodu spadały na ulicę i na
dachy samochodów, i wszyscy uciekali.
– Płatki śniegu są lżejsze i tworzą je kryształki lodu. Każdy płatek ma inny, niepowtarzalny
kształt, podobnie jak linie papilarne na naszych dłoniach. Grad tworzy się przy temperaturze
minus sześćdziesiąt stopni Celsjusza, w chmurach o nazwie cumulonimbusy – tata naszkicował
ołówkiem wielką chmurę.
– Kukubimbus? Dziwna ta nazwa – stwierdziła Ada.
– Cumulonimbus – poprawił ją brat. – Uczyłem się o tym w szkole.
Ada spojrzała na obrazek i pomyślała, że czegoś tu brakuje.
– Czy możemy dorysować ludzi, zwierzęta i rośliny? – zapytała.
– Oczywiście, co tylko chcecie. A my z mamą w tym czasie przygotujemy pyszny obiad.
– Widzicie? Woda będzie nam potrzebna do umycia warzyw, ugotowania zupy, zaparzenia
herbaty – powiedziała mama.
– I pozmywania naczyń… – westchnął tata, który najczęściej się tym zajmował.
Tego dnia powstał wspaniały obraz przedstawiający obieg wody w przyrodzie. Oprócz ludzi,
były na nim góry, lasy, żyrafy, słonie, ptaki i wiele innych stworzeń. Ada namalowała kropelkę
wody, która wygrzewa się na słońcu, potem wędruje jako para wodna do chmur, a na końcu
spada na ziemię w postaci deszczu. Olek narysował grad wielkości kurzych jajek i przekonywał
siostrę, że takie wielkie kule lodu zdarzają się w rzeczywistości, chociaż bardzo rzadko.
– A co to jest? – zapytał Olek, wskazując rysunek Ady.
– To? To jest miska z wodą dla bezdomnych psów. Gdy będzie gorąco, na pewno będzie im się
chciało pić.
Olek spojrzał na siostrę i po chwili dorysował kalosze i kolorowy parasol.
– A to dla ciebie, żebyś mogła dzisiaj wyjść na spacer – uśmiechnął się do Ady.
A potem zgodnie umyli brudne od kredek i farb ręce w znajdującym się w misce Oceanie
Spokojnym.
Rozmowa na temat opowiadania.
Rodzic zadaje pytania dziecku:
− Czy mógłby istnieć świat bez wody?
− Dlaczego Ada była zła?
− Jak tato przedstawił krążenie wody w przyrodzie?
− Jak dzieci mu pomagały?
Dziecko może samo opowiedzieć jak woda krąży w przyrodzie na podstawie opowiadania 😉
https://www.youtube.com/watch?v=EXfEySFqfyQ
Zabawa ruchowa Kałuże.
Przygotuj: szarfy, bębenek.
Dziecko poruszaja się swobodnie pomiędzy szarfami (kałużami) rozłożonymi w wyznaczonym
Miejscu w pokoju. Na uderzenie w bębenek przez Rodzica dziecko wskakuje
do najbliższej szarfy (kałuży) i wytupuje rytm rymowanki: Po kałuży skaczę sam, bo ładne
kalosze mam. Dwa uderzenia w bębenek są sygnałem do ponownego swobodnego ruchu.
Zabawa ruchowo-naśladowcza Poruszam się jak…
Dziecko porusza się według słów rymowanki, naśladując ruchy zwierząt.
Pierwszy idzie słoń,
drugi biegnie koń,
trzecia pełznie żmija,
czwarta – małpa, co ogonkiem wywija.
Piąty kroczy lew,
rycząc, że aż krzepnie krew.
Szósty idzie hipopotam –
głośno człapie, chlapiąc błotem.
Wypełnianie dużych, białych sylwet kropli deszczu rysunkami małych, niebieskich kropli.
Przygotuj: sylwety dużych kropli wycięte z białego papieru formatu A4, niebieskie
kredki.
Dziecko dostaje białe, papierowe sylwety kropli deszczu. Rysuje na nich małe niebieskie kropelki,
gęsto, jedna obok drugiej.
4- latki
Układanie sylwet parasoli z różnego rodzaju guzików.
Przygotuj: plastikową tacę, kolorowe guziki różnej wielkości, białą kartkę, zdjęcie
parasola.
Rodzic ustawia na stole tacę, na której znajdują się kolorowe guziki różnej wielkości.
Wręcza dziecku białą kartkę. Na środku stołu umieszcza zdjęcie przedstawiające parasol.
Dziecko układa na kartce własną sylwetę parasola.
Dziecko może także układać z guzików dowolne obrazki. Ważne, aby nazwało to, co zrobiło.
Słuchanie wiersza K. Datkun-Czerniak Szara pogoda.
Szara chmurka, obok druga,
pełne kropel dżdżu.
Deszczyk pada już od rana,
smutno, smutno mu.
Szare pole, lasy szare,
kiedy pada deszcz.
Szare niebo, łąki szare,
wszędzie szaro jest.
A tu pada, pada, pada
już przez cały dzień!
Oj, deszczyku, już wystarczy,
zmień pogodę – zmień!
Niech rozzłoci się słonecznie
wszystko wkoło nas,
a szarości niech odpłyną.
Już słoneczka czas!
Rozmowa na temat wiersza.
Rodzic zadaje pytania:
− O jakiej porze roku była mowa w wierszu?
− Jak wyglądała opisana w wierszu pogoda?
− Do kogo jest skierowana prośba z wiersza?
− Co ma zrobić deszczyk?
Zabawa ruchowa Spacer w deszczu.
Przygotuj: kolorowe krążki, nagranie muzyki w rytmie marsza.
Rodzic rozkłada w pokoju kolorowe krążki. Włącza nagranie muzyki w rytmie marsza. Dziecko spaceruje pomiędzy krążkami. Na przerwę w muzyce podnosi wybrane krążki i trzyma je nad
głową (chroni się przed deszczem).
Ćwiczenia oddechowe – Odgłosy wiatru.
Przygotuj: plastikowa butelka, nagranie odgłosów wiatru https://www.youtube.com/watch?v=hfnMdr7G4Rk
Rodzic włącza nagrania odgłosów wiatru. Dziecko określa słownie jego natężenie. Następnie
Starają się pokazać ruchami rąk, jak silny jest wiatr. Dziecko dostaje plastikową butelkę i dmucha
w nią z różną siłą, naśladując odgłosy wiatru.
Miłego i słonecznego dnia życzą Wam – Wasze Panie😃😉
