Jest noc. Śpi stara zagroda i wszyscy, którzy w niej mieszkają.

Wszyscy oprócz skrzata.

On czuwa.

Zagląda do obory i do stajni, do spiżarni i do szopy.
Cicho przemyka między zabudowaniami i zostawia na śniegu drobne ślady.
Mieszka na strychu i wychodzi nocą, kiedy ludzie śpią.

Czasami, gdy budzą się rankiem, mogą dojrzeć na śniegu ślady jego małych stóp.
Ale jeszcze nikt z nich nie widział skrzata…

tylko nasze przedszkolaki ?